به استناد همین گفته فرماندار کاشمر و بر اساس قواعد فنی بر این نکته می‌توان تأکید داشت که اگر در سال‌های گذشته به موضوع آبخیزداری در کشور و بخصوص خراسان رضوی توجه جدی‌تری می‌شد بی‌شک شاهد بخشی از خرابی‌های اخیر در سیل سال جاری نبودیم. با بررسی اخبار یک دهه اخیر بخوبی مشخص می‌شود که از اواخر دهه ۸۰ به یکباره سهم اعتبارات بخش آبخیزداری کشور و استان کاهش یافت و همین امر موجب توقف اجرای پروژه‌ها در این حوزه شد اگر جست‌وجویی در میان آرشیو اخبار داشته باشید خواهید دید مدیران آبخیزداری همواره از کمبود اعتبارات گلایه داشتند.

به طور مثال سال ۸۸ حسن تقوایی، مدیرکل وقت منابع طبیعی خراسان رضوی گفت: اعتبارات طرح‌های آبخیزداری استان خراسان رضوی از ۱۲ میلیارد تومان در سال گذشته به حدود ۷ میلیارد تومان در سال جاری کاهش یافته است. وی افزود: با روند کنونی تخصیص اعتبار مدت زمان اجرای پروژه‌های آبخیزداری در سطح استان ۱۳۸ سال به طول خواهد انجامید.

اما در سال ۹۰ اندکی میزان اعتبارات افزایش می‌یابد ولی در همان زمان معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان رضوی اظهار داشت: اگر ۱۵۰ میلیارد تومان اعتبار به حوزه آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تخصیص پیدا کند ظرف یک بازه زمانی ۱۰ ساله ۷۰۰ هزار هکتار باقیمانده از پروژه‌های آبخیزداری را که کار مطالعات آن‌ها انجام شده است، می‌توانیم اجرا کنیم. با این وصف اگر ملاک را همان ارقام اعلامی در سال ۹۰ بدانیم با بررسی اعتبارات تخصیص یافته در سال‌های اخیر بخوبی معلوم می‌شود دچار نوعی عقب‌ماندگی در این بخش هستیم و هر چند سال گذشته از محل اعتبارات صندوق توسعه ملی ۲۶ میلیارد تومان به بخش آبخیزداری خراسان رضوی اختصاص یافت با این حال هنوز هم مدیران این حوزه اعتبار مورد نیاز برای انجام تمام طرح‌ها را بیش از ۳۵۰ میلیارد  تومان می‌دانند.

بنابراین با مقایسه دو رقم اعتبار مورد نیاز در سال‌های ۹۰ و ۹۸ به این نتیجه می‌رسیم که اگر با تدبیری درست در هفت سال گذشته ۱۵۰ میلیارد تومان یا نهایتاً ۲۰۰ میلیارد تومان در بخش آبخیزداری هزینه می‌شد نه تنها از حجم خسارات سیل کاسته می‌شد که امروز مجبور به هزینه چند برابری برای انجام نیمی از همان پروژه‌ها نبودیم و در بیت‌المال هم صرفه‌جویی شده بود. این در حالی است که با اجرای این پروژه‌ها ذخیره‌سازی آب قابل توجهی در سفره‌های زیرزمینی صورت می‌گرفت که اثرات بعدی آن بسیار ارزشمندتر هستند چراکه در بسیاری از مناطق به دلیل نبود آب برای فعالیت‌های کشاورزی روستاییان مجبور به مهاجرت شده‌اند و اگر بتوانیم آب مورد نیاز را به هر شکل تأمین نماییم بی‌شک شاهد ماندگاری یا مهاجرت معکوس روستاییان خواهیم بود و در نتیجه با رونق گرفتن کشاورزی و باغداری و دامداری است که بحث خودکفایی در بخش‌های مورد نظر مطرح می‌شود و اگر این بخش‌ها کارایی نداشته باشند کمترین نتیجه آن خرید صیفی‌جات با قیمت‌های سرسام‌آور در قطب تولید این محصولات است به بیان ساده اینکه هزینه ده‌ها میلیاردی در بخش آبخیزداری می‌تواند ثمرات صدها میلیاردی داشته باشد.

با این وصف به نظر می‌رسد سیل اخیر موجب شد تا ضرورت آبخیزداری برای بسیاری از ما و البته تصمیم‌گیران دوباره تذکر داده شود و امیدواریم علاوه بر دولت، مردم و بطور خاص خیران هم در این بخش بیش از پیش وارد میدان شوند همچنان که در سال‌های اخیر مشارکت قابلی از آن‌ها را شاهد بوده‌ایم ولی باید برنامه‌ها به نحوی پیش برود که نه در چند سال بلکه در کمترین زمان ممکن پروژه‌های آبخیزداری به اتمام برسد تا اگر دوباره سیلی جاری شد خشنودیمان بیشتر از نگرانی‌هایمان باشد.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/